ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ (ΡΩΜΑΝΙΑΣ)

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

 

Μέ τήν ἵδρυση τῆς Κωνσταντινουπόλεως - «Νέας Ρώμης» στό ἑλληνικό Βυζάντιο τό 324, τό ἀνατολικό τμῆμα τῆς Αὐτοκρατορίας διαχωρίσθηκε διοικητικά ἀπό τό δυτικό.

• Κρατική ἑνοποίηση τοῦ Ἑλληνιστικοῦ Κόσμου

Τό ἀνατολικό τμῆμα τῆς Αὐτοκρατορίας περιελάμβανε ὅλο τό ἑλληνικό, ἑλληνόφωνο καί ἐξελληνισμένο στοιχεῖο: Tήν Χερσό­νη­σο τοῦ Αἵμου, τήν Μικρά Ἀσία, τήν κεντρική καί Νότιο Ἰταλία καί τήν ἑλλη­νι­στι­κή Ἀνατολή (Συρία, Παλαι­στί­νη, Αἴγυ­πτο). Παράλληλα, τόν 5ο αἰώνα ἐπῆλθε ἡ κατάλυση τῆς Ρώμης καί τοῦ δυτικοῦ τμή­ματος τῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τά γερμανικά φύλα. Ἡ ἑλληνιστική Ἀνατολή ἀποκόπτεται ὁριστικά ἀπό τήν λα­τι­νική καί ἐκγερμανισμένη Δύση. Ἡ ἐπικράτειά τῆς Αὐτοκρατορίας ταυτί­ζεται πλέον μέ τήν Αὐ­το­κρα­­τορία τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καί τά βα­σίλεια τῶν ἐ­­πιγό­νων του. Εἶναι δηλαδή ὅλος ὁ ἑλλη­νι­στικός κόσμος κρα­­­­τικά ἑνο­ποιη­με­νος γιά πρώ­­τη φορά.[1]

 

 

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΛΛΗΝΟΣΥΝΗ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣΥΝΗ-ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ: ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

• «l’ Empire Grec» γιά τούς Γάλλους [Alfred Rambaud, Gustave Schlumberger, Charles Diehl, Louis Brehier, Al­­p­honce Couret, Francois Lenor­mant, Marie Bros­set, Charles Lan­glois, Hen­­ri Gregoire κ.ἄ.],
• «Greek Empire» γιά τούς Βρε­ταν­νούς [George Finlay, John Bury, Steven Runciman, Edwin Pears, H. G. Wells κ.ἄ.],
• «Griec­hi­­s­c­hen Reich» γιά τούς Γερμανούς [Karl Crumbacher, Augu­st Hei­­sen­berg, Wilhellm Heyd, Ferdinand Wa­sten­­­feld, Johannes Seger, August Friedrich Gfrö­rer, Wil­liam Fisc­her, Ferdinand Gregorovius, Karl Hopf, Gustav Friedrich Hertzberg κ.ἄ.],
• «Gre­cheska­ya im­pe­riya» γιά τούς Ρώσσους [Georg Ostrogorski, A. A. Vasiliev, Uspensky, Levtchenco κ.ἄ.] κ.ο.κ.                                                  
   
    

  Διαβάστε Περισσότερα

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ

 τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

Οἱ βίαιες δολοφονίες, τά ἐγκλήματα καί οἱ αἱματηρές ἐξεγέρ­­σεις ἦ­ταν ἕνα συχ­νό φαινόμενο στήν Ἀλεξάνδρεια. Καί δέν ἔκα­ναν διά­κρι­ση ἀνάμεσα σέ χρι­στια­νούς ἤ “ἐθνι­κούς”: Τό ἔτος 361 ὁ χριστιανός ἐπίσκοπος Γεώρ­γιος Καππαδοκίας -διδά­σκα­λος καί προστάτης τοῦ τότε Αὐτο­κρά­­τορος Ἰουλιανοῦ- κατακρεουργή­­θηκε καί τό σῶμα του παραδό­θη­κε στήν πυρά. Ἐπίσης τό ἔτος 457 ὄχ­λος “μονοφυσιτῶν”, δολοφόνησε τόν Πατριάρχη Ἀλεξαν­δρεί­ας Προτέ­ριο μέσα στήν κολυμβήθρα τοῦ ναοῦ (!) καί κατόπιν ἔσυρε τό πτῶμα του μέ σκοι­νί, τό ἔδωσε σέ ζῶα νά τό φάνε καί στό τέλος ἔκα­ψε ὅτι εἶχε ἀπό­μείνει…

 

Στίς 8 Μαρτίου 415 συνέβη ἕνα τραγικό γεγο­νός. Δολο­φο­­­νή­θη­κε ἄγρια ἡ ἀλεξανδρινή φιλόσοφος Ὑπατία. Ἡ νεοπλα­τω­­νική φι­­λόσοφος, ἀστρονόμος καί μαθηματικός, ἦταν ἰδιαίτερα ἀγα­πη­τή σέ ἐθνι­κούς καί χριστιανούς. Συμπαθοῦσε καί προ­στά­­­τευ­ε τούς χρι­στιανούς μαθητές της, δύο ἐκ τῶν ὁποίων ἔγι­ναν ἐπί­σκοποι. Ἡ δολοφονία της δέν εἶχε θρησκευ­τι­κά κί­νη­τρα.

 

 

Διαβάστε Περισσότερα

ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ (394): Μία ἀμφιλεγόμενη ἐνέργεια τοῦ Θεο­δοσί­ου Α’

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

Γιά τόν ἀντικειμενικό ἱστορικό, ὁ Θεοδόσιος Α’ εἶναι τουλάχιστον ἀμφιλεγόμενος. Καταγόμενος ἀπό τήν Δύ­ση (Ἴβηρας) καί ὄχι ἀπό τήν ἑλληνιστική Ἀνατολή, ἦταν ἀπό τίς λίγες πε­ρι­πτώσεις Αὐτοκρα­τόρων πού ἔνοιω­θαν τελείως ξένοι πρός τό ἑλλη­νικό πνεῦμα. Ὑπῆρξε θρησκό­λη­­πτος, φανατικός, εὐμετά­βλη­­­­τος καί ἀπρόβλεπτος. Παρά ταύτα, προσέλαβε ἑπτά ἀντιγραφεῖς, τέσσερεις Ἕλληνες καί τρεῖς Λατίνους, γιά τήν διάσωση χει­ρογράφων.

Στόν τομέα τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς ἀτύχησε. Καλλώπισε μέ ἔργα ὅπως ὁ Φόρος τοῦ Ταῦρου καί ἡ Μέση Ὁδός ἀλλά ὅπως γράφει ὁ Ostrogorsky: «Ὁ πληθυσμός περιέπεσε σέ μεγαλύτερη οἰκονομική ἀθλιότητα». Στόν δέ τομέα τῆς ἀσφα­λεί­ας τοῦ Κράτους, ἡ φιλο­γο­τ­θική πο­­­λιτική του, κληροδότησε στήν Αὐτοκρατορία ἕνα τε­ρά­στιο πρό­­βλη­­μα πού τά ἑπόμενα χρό­­νια θά τό πλήρωνε πολύ ἀ­κ­ρι­βά.

Μία πολύ ἀμφιλεγόμενη ἀπόφαση τοῦ Θεο­δοσί­ου Α’ ὑπῆρξε ἡ παῦση τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τό ἔτος 394.

 

 

Νόμισμα τοῦ Θεο­δοσί­ου Α’

 

Διαβάστε Περισσότερα