ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗΣ & ΜΕΣΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΤΟ "ΒΥΖΑΝΤΙΟ" (ΡΩΜΑΝΙΑ)

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

Καθ' ὄλη τήν διάρκεια τῆς Αὐτοκρατορίας (4ος-15ος αιώνας), ὁ ἀναλφαβητισμός ἦταν πολύ περιορισμένος. Ὅπως γράφει ὁ Robert Browning «Ἡ γνώση ἀνά­γνω­­σης καί γραφῆς πρέπει νά ἦταν πλατιά διαδεδομένη σέ σύγ­κρι­ση μέ τή δυτική Εὐρώπη καί δέν περιοριζόταν στούς κληρικούς ἤ πρα­γματικά στούς ἄντρες. Τά κορίτσια ὄχι σπάνια φοιτοῦσαν στό σχο­λεῖο». [«Ἡ Βυζαντινή Αὐτοκρατορία» σελ. 109].
 
 

Διαβάστε Περισσότερα

Η "ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ" ΙΤΑΛΙΑ: Ο ΙΤΑΛΙΩΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 1072

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

Κατά τόν 4ο αἰώνα, στήν βό­­ρεια Ἰταλία κυριαρχοῦσαν οἱ λατινικοί πληθυσμοί, ὅμως στήν κεντρι­κή καί κυ­ρίως στήν νότια ἡ ἑλληνική παρουσία ἦταν καθωριστική. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης ὑπῆρξε μέχρι τόν 3ο αἰώνα ἑλληνική καί ἡ ἑλληνική γλῶσσα κυριαρχοῦσε ἐκεῖ μέχρι τά τέλη τοῦ 3ου - ἀρχές τοῦ 4ου αἰῶνος. Ὅπως γρά­φει ὁ Cyril Man­­go «στό νότιο τμῆ­μα τῆς (ἰταλικῆς) χε­­­ρ­σο­νήσου καί ὀπωσδή­πο­­τε στήν ἀ­νατολική ἀκτή τῆς Σικελίας, ἐξα­­κολουθοῦσαν νά μι­λοῦν ἑλλη­νι­κά». [«Βυζάντιο: Ἡ Αὐτοκρατορία τῆς Νέας Ρώμης» σελ. 33).
 

Διαβάστε Περισσότερα

Η "ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ" ΕΛΛΑΣ: ΕΘΝΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ ΤΟΥ ΑΙΜΟΥ (ΑΠΟ ΤΟΝ 4ο ΕΩΣ ΤΟΝ 13ο ΑΙΩΝΑ)

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη
 
Τόν 4ο αἰώνα, τό νότιο τμῆμα τῆς Χερσονήσου ἦταν ξεκάθαρα ἑλληνικό. Στό βόρειο τμῆμα ὑπῆρχε ἐπίσης ἔντονη ἑλλη­νική παρουσία, μαζί μέ ἑλληνογενή φύλα Θρακῶν, Δακῶν καί Μυσῶν, καθώς καί δυτικά παρουσία Ἰλλυριῶν. Γράφει πιό ἀναλυ­τι­κά ὁ κα­θη­γητής Σπῦρος Βρυώ­νης: «Ὁ πυρήνας τοῦ ἑλληνό­φωνου στοι­χείου ἀποτελοῦνταν ἀπό τούς κατοίκους τῶν ἐπαρχιῶν Νήσων, Ἀχαΐας, Θεσ­σα­λίας, Πα­λαι­ᾶς Ἠπείρου, Μακεδονίας Πρώτης, ἀπό μέρους τῶν κα­τοίκων τῆς Νέ­ας Ἠπείρου, τῆς Δευτέρας Μακε­δο­νί­ας, τῆς Ρο­δό­πης, τῆς Εὐ­ρώ­πης, τῆς Θράκης, τοῦ Αἰμιμόντου καί τῆς Μι­κρᾶς Σκυ­θί­ας… Ἀκό­μη καί σέ λατινόφωνες περιφέρειες ὅπως ἡ Ἄ­νω Μυσ­ί­α, ἡ πα­ρουσία τῶν ἑλληνοφώνων τεκμαίρεται ἀπό ἐπι­γρα­φές καί χα­­ράγματα. Ἡ Χερσόνησος δηλαδή νοτίως τῆς ὀρο­σει­ρᾶς Αἷμου ἦταν μία ἐκτε­ταμένη περιοχή, ὅπου ἐπικρατοῦσε τό ἑλλη­­νό­φω­νο στοιχεῖο καί ἡ ἑλληνική γλῶσσα στή διοίκηση, στό ἐμ­πό­­ριο, στή θρησκεία, στήν παιδεία καί στά γράμματα». («Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους», Τόμος Ζ’ σελ. 426).
 
 

Διαβάστε Περισσότερα

ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ & ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ: Η Ιστορική Συνάντηση & η Μεγάλη Σύνθεση

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

Ἡ ἀρχαία ἑλληνική θρησκεία, τό ὀλυμπικό πάνθεον, ὅπως αὐ­­τό ἴσχυε τόν 5ο π.Χ. αἰ­ώ­να εἶχε πλήρως ὑπονομευθῆ ἤδη ἀπό τά Ἑλληνιστικά χρόνια. Τόσο ὁ Ἑλληνιστικός, ὅσο καί ὁ Ἑλληνορωμαϊκός Κόσμος εἶχαν γεμίσει ἀπό θεουργίες, ἀστρολο­γίες, μα­γεί­ες, μαγ­γανεῖες καί δει­σιδαιμονίες. Ὅπως γράφει ὁ Διο­νύ­σιος Ζακυθηνός «εἰς τήν θέσιν τῶν χαριεσῶν μορφῶν τοῦ Ἑλλη­νι­κοῦ Ὀλύμπου, εἶχον ἐνθρονισθῆ ξόανα τῆς Ἀνατολῆς, θεοί τῶν Αἰ­γυ­πτίων καί τῶν Σύρων, θεότητες φρυγικαί, θεότητες καί πνεύ­μα­τα Ἰρανικά».[1] Ὅταν ἐμφα­νί­σθηκε λοι­πόν ὁ Χριστιανισμός, εἶχε μπρο­στά τοῦ ἕνα θρησκευτικό χά­ος καί μία ἀκμάζουσα ἀθεΐα. Δέν συγκρού­σθηκε μέ τήν θνήσκουσα πλέ­ον “πατρώα” θρησκεία τῶν Ἑλλήνων, ἀλ­λά μέ τίς ὑπόλοιπες μονοθεϊστικές θρη­σκεῖες: τόν Μιθραϊσμό, τόν Ζωρο­αστρι­σμό καί τόν Ἰουδαϊσμό.

Κύριος λόγος τῆς πτώσεως τῶν Ἑλληνιστικῶν Βασιλείων ὑπῆ­ρξε ἀκριβῶς ὅτι δέν ὑπῆρχε ἕνας συνεκτικός κρίκος, ἕνας ὁμογε­νο­­­ποιητικός παράγων, μία κεντρική ἰδεολογία καί πίστις πού νά συ­ν­δέη τό πολυφυλετικό ὑπόβαθρό τους. Ὁ συγκριτισμός καί ἡ θε­ο­­­κρασία δέν εὐοδώθηκαν.

Διαβάστε Περισσότερα

ΟΤΑΝ Ο Δ. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΖΗΤΟΥΣΕ ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

τοῦ Μάνου Ν. Χατζηδάκη

Πολλά λέγονται τελευταία καί κυρίως μετά τήν ἐπί­σκε­ψη Ἑρντογάν γιά ἐπερχόμενη συνεκμετάλλευση τοῦ Αἰγαίου. Πότε ὅμως καί ποιός ὑπῆρξε ὁ πρώτος πού σκέφτηκε κάτι τέ­τοιο; Στό βιβλίο μας «ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Ο ΜΟΙ­ΡΑΙ­ΟΣ» ἀποκαλύπτουμε ὅτι ἦταν ὁ διαβόητος “Ἀόρατος Δικτάτορας” πού συνέλαβε πρῶτος μία τέτοια τυχοδιωκτική σκέψη, μισό αἰώνα πρίν…

Διαβάστε Περισσότερα

Περισσότερα Άρθρα...