ΕΠΟΚ-ΙΚΑ... Μέρος Α. ΓΡΑΦΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΛΩΣΗΣ

του Χρήστου Μπολώση, Αντιστρατήγου ε.α, Β Αντιπροέδρου του ΕΠΟΚ

Λιβανιστήρι... στον Πρόεδρο

Τον Πρόεδρό μας τον ξέρετε; Μη βιαστείτε να απαντήσετε «ναι», διότι δεν μιλάω για τα βιογραφικά στοιχεία του,  που αναφέρονται στα «αυτιά» των βιβλίων του. Ξέρετε βέβαια πως γεννήθηκε το 1974, τότε που η Ελλάδα απελευθερώθηκε από την χούντα και τα 9 εκατομμύρια χουντικοί εν μια νυκτί ανέπνευσαν τον αέρα της ελευθερίας και έγιναν αντιχουντικοί. Δηλαδή, γεννήθηκε στην αρχή του σύγχρονου «Χρυσού Αιώνα». Κι’ όμως μας βγήκε αιρετικός. Γιατί όμως; Τα «ΕΠΟΚ-ικά» γι’ αυτό είναι εδώ. Για να σας τον μάθουν.

            Και τώρα εγώ, πώς βρέθηκα αυτόκλητος συνήγορος του Προέδρου;

            Να πεις ότι θα μου αυξήσει τον μισθό; Μπα! Άλλωστε λεφτά δεν υπάρχουν για εμάς την πλέμπα.

            Να πεις ότι θα είμαι ο επόμενος Πρόεδρος του ΕΠΟΚ; Και τι είμαστε οι οικογένειες «Μητσοτάκη» ή «Παπανδρέου» ή «Καραμανλή» να μεταβιβάζεται κληρονομικώς ο τίτλος και ο κυρίαρχος να μας ψηφίζει;

            Να πεις ότι θα μου δώσει κάνα έργο με απ’ ευθείας ανάθεση; Ούτε λόγος. Τα πρόλαβε όλα ο δήμαρχος Αθηναίων, με τους «Μεγάλους Περιπάτους» και τις μεγαλύτερες μίζες.

            Να πεις ότι θα επιχορηγήσει την ανύπαρκτη ιστοσελίδα μου; Δεν υπάρχει σάλιο αφού ο κ. Πέτσας πρόλαβε και τα μοίρασε πρώτος εκεί που πρέπει!...

            Να πεις ότι θα βγάλει φετφά, ότι  όλες οι γυναίκες του ΕΠΟΚ να ψωνίζουν από την μπουτίκ της γυναίκας μου, διότι θα τις διαγράψει; Αποκλείεται, αφού η γυναίκα μου ασχολείται με το ιερότερο επάγγελμα του κόσμου, τα «Οικιακά».

            Άρα λοιπόν ουδέν αναμένω από τον κ. Χατζηδάκη. Κατόπιν αυτού μπορώ να πω δυό λόγια για το πώς γνωριστήκαμε. Τα έχω πει δεξιά κι’ αριστερά (ή μάλλον μόνο δεξιά…)  αλλά να τα πω κι’ εδώ.

            Ήτανε λοιπόν κάποιο καλοκαίρι, Ιούλιο μήνα, όταν ο Γιάννης ο Γαννάκενας, αυτός ο μοναχικός καουμπόι, διοργάνωνε μνημόσυνο για τον Εθνεγέρτη Ίωνα Δραγούμη, εκεί στην στήλη που υπάρχει απέναντι από το Χίλτον. Εκεί συνάντησα για πρώτη φορά τον Μάνο και επειδή τον είδα νεαρό και ήδη είχα διαβάσει βιβλίο  του, η ερώτηση βγήκε αβίαστη:

  • Καλά εσύ πότε γεννήθηκες;
  • Το 1974
  • Άρα ανέπνευσες αέρα ελευθερίας... Και πώς σου ήρθε να ασχοληθείς με τον Παπαδόπουλο;
  • Ακούστε, άρχισε ο Μάνος. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω κι’ αυτό συνέβη νωρίς, όχι σαν τους Κνίτες που αρχίζουν να αντιλαμβάνονται μετά τα 50, ο πατέρας μου, μού έλεγε διαφορετικά πράγματα από όσα άκουγα στις τηλεοράσεις και διάβαζα στις εφημερίδες, για την «περίοδο Παπαδοπούλου». Έμπαινα σε ταξί και άκουγα τον ταξιτζή: «Μην ακούς τι λένε παλικάρι μου. Με τον Παπαδόπουλο χορτάσαμε ψωμί». Τα ίδια και ο φούρναρης, τα ίδια και οι γείτονες. Τότε αποφάσισα να το ψάξω το θέμα. Ψάξε ψάξε λοιπόν, έφτασα στην αλήθεια. Όλα όσα άκουγα και διάβαζα, ήταν μία καλοστημένη και καλοκουρδισμένη προπαγάνδα από την Αριστερά, αλλά και από τον ανίκανο να την αντιμετωπίσει υπόλοιπο πολιτικό κόσμο, που η 21η Απριλίου τον είχε βάλει στο γύψο και του έκοψε τη μάσα.
  • Και;
  • Και σκέφτηκα ότι όλα αυτά που βρήκα, θα έπρεπε να τα μάθει ο συνεχώς παραμυθιαζόμενος κυρίαρχος λαός. Και η αλήθεια είναι, ότι βρήκα πάρα πολλά. Έψαξα  επίσημα έγγραφα, εκθέσεις, σημειώσεις, δημοσιεύματα, προσωπικές μαρτυρίες, πήρα συνεντεύξεις. Όλα αυτά αποδείκνυαν ότι η «περίοδος Παπαδοπούλου» ήτα μια από τις φωτεινότερες της νεοτέρας Ελληνικής ιστορίας. Και τούτο παρά τον ανηλεή πόλεμο που της έκαναν, από την ασφάλεια του εξωτερικού, οι διάφοροι «αντιστασιακοί» του γλυκού νερού. Όλα αυτά λοιπόν θέλησα να μη τα κρατήσω για τον εαυτό  μου. Δεν είχα το δικαίωμα άλλωστε.
  • Και;
  • Και άρχισα να γράφω τα βιβλία, τα οποία χάλασαν την προπαγανδιστική μανέστρα στον μεταπολιτευτικό συρφετό.
  • Και;
  • Και πού είστε ακόμη. Ακόμη δεν τελειώσαμε.
  • Δηλαδή;
  • Καθίστε να μπει ο Σεπτέμβρης και να δείτε τι θα… δείτε. Διότι εσείς μεν μόνο θα δείτε, μερικοί όμως θα χάσουν τον ύπνο τους και τότε θα γελάσουμε.
  • Γιατί, κωμωδία θα γράψετε;
  • Εγώ ιστορία θα γράψω. Αλλά σε άλλους θα τους έρθει σαν τραγωδία, σε άλλους σαν κωμωδία και στους περισσότερους σαν αηδία.
  • Μπορείς να γίνεις λίγο πιο σαφής;
  • Μπορώ αλλά όχι τώρα. Καλό καλοκαίρι και υπομονή.

Αυτός είναι ο Πρόεδρος του ΕΠΟΚ Μάνος Χατζηδάκης. Απρόβλεπτος και στο γράψιμο καταδρομέας. Δηλαδή χτυπάει την κατάλληλη στιγμή, με την διαφορά ότι δεν φεύγει, αλλά κάθεται ατάραχος και αντιμετωπίζει τους διαφόρους άσχετους, οι οποίοι όταν τους στριμώξει, λακίζουν λέγοντας: «Συγγνώμη αλλά δεν το ξέρω καλά το θέμα…», όπως ο κ. Τζήμερος.

«Και μέχρι τότε εμείς τι θα κάνουμε;» θα ρωτήσετε. Θα κάνετε τα μπανάκια σας, θα πάρετε τα αναδρομικά σας σε 652 δόσεις, όσοι έχετε σπίτι ή οικόπεδο στο Καστελόριζο, στο Αγαθονήσι και σε άλλα «τουρκικά» νησιά, βάλτε καλού κακού κάνα πωλητήριο ή περιμένετε τον κ. Ντόκο και την κ. Ντόρα να μας πει με ποιους όρους θα γίνει η συνδιαχείριση στο Αιγαίο και πορεύεστε αναλόγως.

Όσο για τα «Εποκικά» εδώ θα είμαστε να τα λέμε.